wat ben je mooi, mijn kind
je lokken krullen zich rond je gesloten ogen
je albasten huid weerspiegelt je frisse jeugd
je glanzende voorhoofd steunt abrupt op harige grenzen
je lach liet zijn sporen na, nu al
je stem echoot nog door in mijn hoofd
wat ben je mooi mijn kind

waarom was je gekomen, mijn kind?
zo laat in het uur van mijn leven
liefde moest kennelijk toch nog zijn weg vinden
de bergen hadden je al aangekondigd
dat ik van jouw vrucht mocht smaken
verwonderde mij elke dag opnieuw
waarom was je gekomen, mijn kind?

sta op mijn kind en leef
dat liefde zijn weg mag blijven vinden
dat mijn hart je steeds weer mag begroeten
in eenieder die ik tegenkom
verwonder mij weer elke dag opnieuw
dat de stroom de oceaan altijd blijft bereiken
sta op mijn kind en leef

Bas Sturkenboom