Op zaterdag 4 februari 2017 is Elisabeth Fricker overleden, een klein jaar daarvoor had zij afscheid genomen van De Kapel.

Namens het Kernberaad onderstaand in memoriam:

In memoriam Elisabeth Fricker

Elisabeth stuurde mij eens, aan het begin van de zomervakantie een grote kaart met een zonnebloem daarop, als dank voor de samenwerking van dat afgelopen jaar. De uitstraling van de zonnebloemenergie was ook kenmerkend voor haar. Kleine gevoeligheden raakten Elisabeth. Aan haar gezicht was direct haar gemoedstoestand af te lezen. Ze kon heel enthousiast ergens over zijn. Was zij het ergens niet mee eens, dan liet ze dit blijken, vaak in een uitgebreide brandbrief om het thema dat haar bezig hield aan de orde te stellen. Ze had een sterk rechtvaardigheidsgevoel dat een motivator voor haar was. Zij werd daardoor creatief en oplossingsgericht. Ze liet zich ook leiden door haar perfectionisme. Dit was soms een blok aan haar been; het werk kostte dan meer tijd dan gepland. Elisabeth gaf graag cursussen, waarbij het contact met de deelnemers haar enorm kon boeien.

Eind mei 2016 heb ik Elisabeth geïnterviewd voor het jaarverslag vanwege haar afscheid van de ESK. We hebben toen teruggeblikt op haar carrière bij de ESK.

Van 1997 tot 2016 heeft Elisabeth vol overgave gewerkt, als pastor binnen de Eindhovense Studentenkapel en later ook als personal life coach binnen TINT op de TU/e en Fontys.

In haar eerste jaren was haar rol nog traditioneel pastor ook binnen de studentengemeenschap. In de Kapel was ze bij aanvang nog met drie andere studentenpastor collega’s. Ze voerden alle traditionele diensten uit: naast de zondagviering, gingen zij ook voor in doop-, trouw- en rouwvieringen.

Elisabeth voelde zich op de universiteit in het begin nog dicht bij de studenten staan, omdat haar eigen studentenleven nog heel nabij was. Onder andere via dans en meditatie kon ze haar studenten spiritualiteit en verdieping laten ervaren. Zoals ze zelf zei: “Voorkom dat je jezelf verliest in alleen oppervlakkig gepraat”.

Maar tijden veranderen, dat heeft zij ook ervaren. Na het geleidelijk vertrek van haar 3 collega’s, stond ze er zelfs een tijdje alleen voor met de overblijvende steun van studentassistenten en vrijwilligers. De sociale media kwamen opzetten en om studenten goed te kunnen bereiken, was ondersteuning van studentassistenten op dit gebied heel welkom.

Het deed haar goed dat de actuele internationalisering van de studenten in Eindhoven multireligieuze en multiculturele tradities met zich mee bracht. Daar is Elisabeth met TINT succesvol op ingesprongen en TINT zal hierin ook een belangrijke rol blijven spelen.

Zij heeft de overgang meegemaakt naar een bredere groep voorgangers, waardoor de thema’s veel diverser werden. Zij kon daar moeiteloos in meegaan. Ze beleefde de Kapel steeds als de terugkeer naar de Bron en de inspiratie voor haar werk met de studenten als personal life coach.

Uiteindelijk bleek dat interview het laatste persoonlijke contact dat ik met haar had. Elisabeth, ik blijf aan je denken als de zonnebloem: warmte uitstralend met die goudgele bladeren en het gebronsde zonnebloemhart.

In de laatste fase van haar leven heeft een kleine groep van de ESK pastorale bijstand kunnen geven aan Elisabeth.

Onze gedachten en medeleven gaan uit naar Martien, Cara en Mascha. Wij wensen hen heel veel sterkte bij dit gevoelige verlies van Elisabeth.

Namens het Kernberaad

Paul Mulder